αυτό ηθελα μόνο

‘Σκηνή 22η

Ο Αλέξανδρος ξαναμπαίνει στη δικαστική αίθουσα για την δευτερολογία του μετά τις καταθέσεις όλων των μαρτύρων. Απαγορεύει στον δικηγόρο του να μιλήσει γιατί φοβάται πως θα αποκαλύψει τις σκέψεις του περί πλεκτάνης του Οδυσσέα κατά του πελάτη του. Το τελευταίο που θέλει ο Αλέξανδρος είναι η διάλυση της οικογένειάς του. Ειδικά η Ελίνα, ακόμα ανήλικη, δεν πρέπει να έρθει σε καμία περίπτωση σε διχασμό για το ποιανού αδερφού της μέρος πρέπει να πάρει. Ο Αλέξανδρος, αφού ψιθυρίζει κάτι στον δικηγόρο του και με το ένα του χέρι να του απαγορεύει διακριτικά να σηκωθεί, σηκώνεται αυτός αποκρινόμενος στην αγγελία του δικαστή. Ακόμα σκεφτικός, προχωρά αργά προς το κέντρο της αίθουσας..

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Κύριε δικαστά, επιτρέψτε μου να μιλήσω άμεσα αυτή τη φορά και όχι μέσω του δικηγόρου μου..

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Κύριε Ρηγόπουλε, μπορείτε να πράξετε όπως θέλετε, αν και δε θα σας το συνιστούσα για την σωστότερη υπεράσπισή σας. Προσέχοντας σας παρακαλώ την επιλογή του λεξιλογίου με λέξεις που να αρμόζουν στο κλίμα της δίκης, συνεχίστε όπως νομίζετε πιο ορθά..

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μα βεβαίως, θα ‘μαι σωστός, μην αγχώνεστε κύριε δικαστά, σας ευχαριστώ. (Κοιτώντας όλους τους ανθρώπους στην αίθουσα, με μικρές, αργές βόλτες στον χώρο μπροστά από τον δικαστή, φτιάχνει το γιακά του και σηκώνει το κεφάλι του) Δεν έχω ιδέα πώς να υπερασπίσω τον εαυτό μου καλύτερα. Ίσως πια να μη με νοιάζει κιόλας. Ίσως όλο αυτό να το βλέπω σαν ένα τρόπο να μάθω τελικά πως δε μπορείς να κάνεις ό,τι θες στη ζωή επειδή έτυχε άλλοι άνθρωποι, οι γονείς σου, να φροντίσουν να μπορείς στη ζωή σου να κάνεις ό,τι θες.. Χμ, σίγουρα δεν ακούγομαι σαν ένας αθώος άνθρωπος. Και σίγουρα δεν είμαι. Έχω κάνει πολλά άσχημα, απερίσκεπτα πράγματα στη ζωή μου. Κυρίως χωρίς να τα καταλαβαίνω, ακούγοντάς τα να τα περιγράφουν άλλοι για μένα, ακόμα κι αν δεν ήταν εκεί! Τι ειρωνεία ε? Να τα ξέρουν καλύτερα κι από μένα που ήμουν πρωταγωνιστής τους. Σίγουρα δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Ποιος είμαι εγώ για να κατηγορήσω τον οποιονδήποτε. Ακόμα και αν σαν κίνητρο να έχει την κακία, τη ζήλεια, το φθόνο για την καλύτερη, την πιο πλούσια ζωή, ποιος είμαι εγώ να κατηγορήσω τον οποιονδήποτε. Όλοι τους σχεδόν έχουν δίκιο. Υπήρξα κωλόπαιδο. Ακόμα και μέσα σε αυτή την αίθουσα, μπροστά σας, λίγα λεπτά πριν, υπήρξα ένα καλομαθημένο κωλόπαιδο. Δε θα διαφωνήσω ποτέ σε αυτό, όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: (διακόπτοντας ήρεμα) κύριε Ρηγόπουλε αν θέλετε μείνετε στο θέμα της σημερινής δίκης..

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ακριβώς! Ακριβώς κύριε δικαστά! Δε θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα! Αυτό θέλω από όλους! Να μείνουν στο θέμα της σημερινής δίκης! Γιατί δεν δικάζομαι για το αν είμαι κωλόπαιδο. Δεν δικάζομαι για το αν έτρωγα μια ζωή τα λεφτά του πατέρα μου! Δεν δικάζομαι καν για το αν κορόιδεψα μικρότερες κοπέλες για να κάνω σεξ μαζί τους! Δεν δικάζομαι σήμερα για το αν θα πάω στην κόλαση ή στον παράδεισο! Θα δικαστώ και γι αυτό κάποτε, μοιραία! Σήμερα δικάζομαι για ένα και μόνο συγκεκριμένο γεγονός. Που ενώ όλα δείχνουν ότι έγινε, ακόμα και οι μαρτυρίες των δικών μου ανθρώπων (κοιτώντας τον Οδυσσέα), δεν έγινε τίποτα έτσι! Όλα στέκουν και εξηγούνται λογικά από όσα ακούσατε σήμερα, αλλά δεν έγινε τίποτα έτσι! Φαίνονται όλα πλασμένα ακριβώς όπως τα έχετε τώρα στο μυαλό σας, αλλά είναι μόνο στο μυαλό σας έτσι! Αυτά τα πλασματικά γεγονότα που μπορεί να τα φαντάζεστε μέχρι και με εικόνες, από τις τόσο ζωντανές περιγραφές που κατάφερε η κυρία Μήνα στην μαρτυρία της, είναι ακριβώς αυτό! Πλασματικά! Εικονογραφημένα ψέματα! Απλά δεχτείτε κι εσείς ότι υπήρξατε θύματα μαζί με μένα! Θύματα ανθρώπων που ξέρουν καλά να πλάθουν ιστορίες! Άλλη μια τέλεια ιστορία τους σήμερα με έκανε βιαστή! Αν βιασμός ορίζεται η συμμετοχή σε σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς την κοινή συναίνεση κάποιου ατόμου, τότε αυτός που βιάστηκε εκείνο το βράδυ ήμουν εγώ! ΕΓΩ! … (σιωπή. Ο Αλέξανδρος παίρνει μερικά δευτερόλεπτα να ηρεμήσει, ο Οδυσσέας και η μάνα του κοιτούν συνεχώς κάτω, ενώ η Ελίνα βουρκωμένη αφήνει το πρώτο δάκρυ να κυλίσει σιωπηλά κοιτώντας τον Αλέξανδρο.) Αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη.. σας τα είπα και προηγουμένως. Δε φτάνουν μάλλον για να αποδείξουν την αλήθεια. Μακάρι να γεννηθούμε κάποτε σε αυτό το σύμπαν που θα μπορούσαμε να ξέρουμε, θα μπορούσαμε να δούμε την πραγματικότητα. Ό,τι έγινε. Οποιαδήποτε στιγμή σε οποιοδήποτε μέρος. Μακάρι να ζούμε μέχρι τότε και απλά να γυρίσετε από περιέργεια να δείτε την αλήθεια. Έτσι απλά να πείτε «για να δούμε, πήρα τη σωστή απόφαση σε εκείνη τη δίκη..» Για τώρα.. για τώρα μπορεί η διεστραμμένη φαντασία κάποιων ανθρώπων να σας φαίνεται πιο αληθινή. Για τώρα μπορεί να μην μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό. Αλλά, κοίτα με στα μάτια Ελίνα μου, δε βίασα ποτέ καμία! Ο Αδερφός σου δεν είναι βιαστής! Όσο σίγουρο κι αν φαίνεται σε όλους, ό,τι κι αν ακούσεις από δω και πέρα γύρω σου θέλω να ξέρεις μόνο αυτό για μένα και μόνο εσύ! Ο αδερφός σου δεν είναι βιαστής! Μη μου κλαις κουκλάκι μου, μόνο αυτό να θυμάσαι ναι? Θα το θυμάσαι? Ο αδερφός σου, αυτό το κωλοπαίδι, δεν είναι βιαστής! Θα το θυμάσαι για πάντα μάτια μου? (Ο Αλέξανδρος χάνει ένα δάκρυ, η Ελίνα από μακριά του γνέφει «ναι» και κλαίει πολύ πιο έντονα τώρα, κοιτώντας τον συνεχώς στα μάτια.) ..Ωραία (ηρεμεί και σκουπίζει τα βουρκωμένα μάτια του) ωραία.. αυτό ήθελα μόνο. Η Ελίνα μου να ξέρει την αλήθεια. Οι υπόλοιποι δε με ενδιαφέρετε. Η δίκη θα έρθει για όλους μας. Δεν είμαι αρμόδιος εγώ να σας αλλάξω γνώμη. Δε σηκώθηκα να μιλήσω για να σας αλλάξω γνώμη. Ειλικρινά δε με νοιάζει. Εγώ το ξέρω. Η Ελίνα το ξέρει. Έτσι ΕΙΝΑΙ! Δε βίασα κανένα! Αντιθέτως! Δε σας έπεισα? Στα αρχίδια μου! Δε με νοιάζει, ειλικρινά! Η αλήθεια δε χρειάζεται να νικήσει! Η αλήθεια απλά υπάρχει. Ίσως το αξίζετε να μην μπορείτε να τη δείτε. Στα αρχίδια μου το τι θα αποφασίσετε να απογίνω. Εγώ είμαι καθαρός. Εγώ. Το κωλόπαιδο. Που δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα στη ζωή του από το να ρεζιλεύει τον αδερφό και το όνομα της οικογένειας. Είμαι καθαρός. Δε μπορείτε να με βρωμίσετε με αυτό! Αποφασίστε ότι θέλετε, δεν έχει καμία σημασία. Ευχαριστώ. ‘

Αλέξης Π.

~ από Alexios Panoutsopoulos στο 26 Δεκεμβρίου, 2019.