Στα όνειρα μου

Περνάω καλύτερα στα όνειρα μου. Μάλλον αυτος είναι και ο λογος που δε σηκώνομαι από το κρεβάτι με τίποτα πλέον. Ξέρω, τόσος κοσμος το λέει. Τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης. Μαλακιες. Δεν έχω τίποτα. Απλά μ αρέσει να με βλέπω στα όνειρα μου πλέον περισσότερο από όταν ξυπνάω.

Στα όνειρα μου είμαι με τους φίλους μου και γελάμε με τα πιο ανούσια πράγματα. Όταν ξυπνάω δε μου λείπουν πια.

Στα όνειρα μου είμαι με το σκύλο μου και κυλιέμαι στο γρασίδι με τα σάλια του να είναι παντού στα χέρια μου. Όταν ξυπνάω δεν τον θυμάμαι πια.

Στα όνειρα μου είμαι με τον πατέρα μου και μαζεύουμε κοχύλια καθως μου εξηγεί γιατί είναι όλα τόσο διαφορετικά. Όταν ξυπνάω δεν τον παίρνω τηλέφωνο πια.

Στα όνειρα μου παίζω μουσική και τραγουδάω μπροστά στο πλήθος με τους αγάπημενους μου συνμουσικους πίσω μου να με σιγοντάρουν. Όταν ξυπνάω δεν θυμάμαι καν τα ονόματα τους πια.

Στα όνειρα μου είμαι στον καναπέ του αδερφού μου και παίζω με τα παιδιά του και γελάνε με τις φάτσες που τους κάνω. Όταν ξυπνάω δε μου λείπουν πια.

Στα όνειρα μου δεν κλαίω ποτέ, δεν δακρύζω χωρις λόγο, δεν πονάω, δεν βαριέμαι ποτέ. Όταν ξυπνάω..

Στα όνειρα μου βλέπω παλιές αγαπημένες να κάνουμε τελεια πράγματα και θυμάμαι ακριβως τον τρόπο που τελείωνε η καθεμία τους. Μια μικρή ξεχωριστή λεπτομέρεια για την καθεμία. Όταν ξυπνάω δε με ενδιαφέρουν πια.

Στα όνειρα μου.. σε βλέπω ξανά γαλήνια, χωρις να είσαι θυμωμένη μαζί μου πια με τίποτα, να με κοιτάς, να γελάς με κάποιο χαζό αστείο μου που σε κανένα άλλο δε θα άρεσε. Ηρεμείς μετά τον τέλειο έρωτα που κάναμε και κουλουριάζεσαι στην αγκαλιά μου μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν ξυπνάω δεν είσαι εκεί πια.

Αλεξης Π.

~ από Alexios Panoutsopoulos στο 18 Φεβρουαρίου, 2020.