μην ακούς

Κοίτα μόνο τα μάτια τους. Μόνο αυτό να κάνεις με τους ανθρώπους. Όλους. Και αυτούς που ντύνονται άνθρωποι μόνο. Ειδικά αυτούς. Μην ακούς τι λένε. Απλά μην ακούς τι λένε. Το μόνο που πρέπει να σταματήσεις να κάνεις. Μόνο να τους κοιτάς καθώς μιλάνε. Μέσα στα μάτια. Όχι στα τηλέφωνα, όχι στα μηνύματα. Πάντα μέσα στα μάτια. Μην πιστεψεις τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα δεις. Μην πιστέψεις τίποτα άλλο που αντηχεί στα αυτιά σου ή είναι γραμμένο. Βασίσου μόνο στην έβδομη αίσθηση σου. Ξεκινά να γίνεται όπλο όταν θα αρχίσει να γίνεται βίωμα. Όταν η ψευτιά σε όλες τις άλλες αισθήσεις αρχίζει να γίνεται εμμέσως αισθητή. Τότε το όπλο σου είναι αυτή, η μόνη εμπιστεύσιμη, η έβδομη αίσθηση.

Θα αρχίσει να σε κατακλύζει η γνώση της όταν την κοιτάξεις μες τα μάτια και αυτά που λέει κάνουν fadeout. Και αρχίζεις να ακούς τι περνά από το μυαλό της εκείνη την ώρα. Όταν διαπερνάς το γλυκό βλέμα και μπαίνεις πιο μέσα, με μόνο τρόπο εισόδου πάντα τα μάτια. Βαθιά μέσα στα μάτια κοίτα τους. Οι πιο καλά εκπαιδευμένοι «άνθρωποι» σε αφήνουν να τους κοιτάξεις όσο θες. Είναι σίγουροι ότι δε θα «ακούσεις». Γιατί τα πραγματικά ηχητικά κύματα που δημιουργούν καθώς τους κοιτάς είναι γλυκά και όμορφα και πολλά υποσχόμενα. «άκου». την ώρα που στα τύμπανά σου μανιωδώς  χτυπούν όμορφα κύματα. Την ώρα που επικρατεί ο γλυκοψεύτικος λόγος της, εσύ μπες βαθιά μέσα από τα μάτια της και «άκου». Άκου πως γίνεται το «δε γίνεται αλλιώς» να σημαίνει «με την πρώτη ευκαιρία θα το κάνω να γίνει αλλιώς» . Μείνε λίγο στα ματια της και νιώσε το «σ αγαπώ», που χρειάζεται αέρας για να ακουστεί, πως χαμηλώνει και αυξάνει η «φωνή» που λέει «είμαι μόνη και δε μπορώ μόνη». Μάθε να ξεχωρίζεις ότι το «ας αναβάλλουμε για λίγο αργότερα» σημαίνει » θα σου γαμήσω την ψυχή όταν σιγουρευτώ ότι δεν θα μαι μόνη».

Επιτέλους μάθε. Μάθε τους ανθρώπους εκεί γύρω σου. Μάθε ότι τα ντυμένα ζώα πάντα θα είναι οι νικητές σε όλο αυτό. Τα γλυκά τέρατα με ωραία χροιά στον σωστά πλασμένο λόγο τους πάντα θα έχουν το κεφάλι ψηλά μπροστά στους άλλους. Πάντα θα κοιμόνται ήσυχα ροχαλίζοντας με ρυθμό..

Σταμάτα να ελπίζεις σε δικαίωση και αγάπη εκφρασμένη αένα, και κοίτα τους «ανθρώπους» στα μάτια. Θα αναπτύξεις κι εσύ αυτό το χάρισμα. Το χάρισμα να μη σε λυγίζουν ψευτιές, αδυναμίες, απανθρωπιές, φόβοι άλλων. Το χάρισμα να καταλαβαίνεις το συμφέρον, την πονηριά, την πουστιά, την αχαριστία με μια μόνο ματιά. Μια μόνο ματιά κάποτε θα φτάνει.

Μια μόνο ματιά κάποτε θα φτάνει.Θα μάθω κάποτε μια μόνο ματιά να μου φτάνει για να ακούσω.

Τώρα έχω ανάγκη κι άλλες.

Τώρα έχω ανάγκη κι άλλες ματιές σου.

Αλέξης Π.

~ από Alexios Panoutsopoulos στο 2 Ιουλίου, 2015.